Dank je wel Monique. Leuk dat jouw zus weer een kat heeft.
Mochten er mensen zijn die ook een kat willen, of zijn er mensen die mensen kennen die een kat willen nemen, raadt ze dan aan om eens een kijkje te nemen in het Vlaardingse asiel of b.v. bij de Stichting Zwerfkatten Rijnmond die in Rotterdam zit. Op hun sites zijn ook foto's te zien van de katten die ze momenteel opvangen en die een baasje zoeken. Sommige zitten er al heel lang. Ik heb Frodo en Fiona destijds welbewust bij genoemde Stichting gehaald, omdat ik het vreselijk vind dat die katten in hokjes zitten en geen kant uit kunnen. Je hoeft natuurlijk niet altijd kittens te nemen, er zitten genoeg jonge en oudere katten, die er naar smachten een leuk baasje te treffen. Ik hoorde gisteren dat Stichting Zwerfkatten weer een heleboel kittens heeft. Je betaalt wel een bedrag daarvoor, maar dat rekenen ze in Vlaardingen ook (zij het wat minder, maar daar worden ze dan ook niet gecastreerd of gesteriliseerd). Zelf vind ik het helemaal niet nodig een of meer raskatten bij een fokker te nemen. In de eerste plaats helpt dat helemaal niet om het kattenproblem (te veel katten) op te lossen en in de tweede plaats betaal je je scheel. Dus: op naar het asiel in Vlaardingen of Rotterdam.
Kattenkrabbels,babbels en plaatjes.
-
leonie
- Berichten: 467
- Lid geworden op: 07-12-2012 12:33
Hahaha ja kittens jong en onbesuist alhoewel die ouwe hoogbejaarde beesies van mij soms ook nog van wanten weten hoor.
De enige planten die ik in huis heb zijn 4 echte nep orchideeën die al div malen voorzien zijn van perforatiegaatjes door een paar kattentanden.Om eea reden wil het niet tot die rooie doordringen dat het nepplanten zijn
.
Deze met mijn telefoon telefoon gemaakt:
Owwwww neeeeeeeeeee niet weer op de foto.
Mijn dochter had hem voorzien van pet en zonnebril en hij blijft nog gewoon liggen. Het is zo'n goed sulletje eigenlijk. Ik ben er niet zo'n voorstander van,maar het is wel een grappige foto heb hem een beetje bewerkt en de lettertjes er aan toegevoegd.
De enige planten die ik in huis heb zijn 4 echte nep orchideeën die al div malen voorzien zijn van perforatiegaatjes door een paar kattentanden.Om eea reden wil het niet tot die rooie doordringen dat het nepplanten zijn
.Deze met mijn telefoon telefoon gemaakt:
Owwwww neeeeeeeeeee niet weer op de foto.
Mijn dochter had hem voorzien van pet en zonnebril en hij blijft nog gewoon liggen. Het is zo'n goed sulletje eigenlijk. Ik ben er niet zo'n voorstander van,maar het is wel een grappige foto heb hem een beetje bewerkt en de lettertjes er aan toegevoegd.
-
leonie
- Berichten: 467
- Lid geworden op: 07-12-2012 12:33
Hier een trieste kattenbabbel.Vanmorgen hebben we onze kwikkie in moeten laten slapen.
De beslissing moeten nemen,omdat het echt niet meer ging.Ze heeft een mooie leeftijd bereikt van 19,5 jr de dierenarts zei dat is echt al boven gemiddeld zo´n hoge leeftijd.
Ondanks dat ze zwakker was wilde ze zich eerst nog verweren bij de dierenarts,want de dierenarts en zij waren niet bepaald vriendjes.Thuis was het echt een super schat zat geen grein kwaad in, maar bij de dierenarts not.
In 2007 hebben we haar al is laten onderzoeken,maar moest ze onder narcose omdat het zo niet ging met een simpel onderzoekje al niet.Toen was alles goed is ze op alles getest.Terwijl ik denk dat eea toen al een beetje ingezet is.Eigenlijk ging het pas de laatste pakweg 2 wkn ineens keihard achteruit. Daarvoor merkte je wel dat ze echt een oude tante was.Ondanks dat nog een enorme drive.Vanmorgen kiepte ze weer om bij het overgeven bleef even liggen in de eigen braaksel.Daarna stond ze wel weer op maar zo lang bleef ze nooit liggen ze zakte wel meer laatste paar dgn door de pootjes of had een dipje waar ze na een dag weer herstelde.Vanmorgen om 10.00 uur is ze vredig ingeslapen bij de dierenarts. We hebben haar weer meegenomen naar huis de andere kat afscheid laten nemen door er aan te laten snuffelen.En ook voor de kinderen om er afscheid van te laten nemen.Ze zijn met de katten opgegroeid en metname mijn dochter had een hele speciale band met haar.We hebben haar in de tuin begraven onder de hortensia's.In het mandje een mooi kussentje gelegd en haar er op gelegd.Ze zag er vredig uit.Maar het doet pijn we hadden haar al vanaf dat ze 6 wkn oud was net als haar rooie broertje.Het is beter zo voor haar het werd meer en meer lijden de laatste dgn.Het was er een met een sterk willetje in het koppie wilde ze nog wel,maar het lijfje kon echt niet meer.
De beslissing moeten nemen,omdat het echt niet meer ging.Ze heeft een mooie leeftijd bereikt van 19,5 jr de dierenarts zei dat is echt al boven gemiddeld zo´n hoge leeftijd.
Ondanks dat ze zwakker was wilde ze zich eerst nog verweren bij de dierenarts,want de dierenarts en zij waren niet bepaald vriendjes
.Thuis was het echt een super schat zat geen grein kwaad in, maar bij de dierenarts not.In 2007 hebben we haar al is laten onderzoeken,maar moest ze onder narcose omdat het zo niet ging met een simpel onderzoekje al niet.Toen was alles goed is ze op alles getest.Terwijl ik denk dat eea toen al een beetje ingezet is.Eigenlijk ging het pas de laatste pakweg 2 wkn ineens keihard achteruit. Daarvoor merkte je wel dat ze echt een oude tante was.Ondanks dat nog een enorme drive.Vanmorgen kiepte ze weer om bij het overgeven bleef even liggen in de eigen braaksel.Daarna stond ze wel weer op maar zo lang bleef ze nooit liggen ze zakte wel meer laatste paar dgn door de pootjes of had een dipje waar ze na een dag weer herstelde.Vanmorgen om 10.00 uur is ze vredig ingeslapen bij de dierenarts. We hebben haar weer meegenomen naar huis de andere kat afscheid laten nemen door er aan te laten snuffelen.En ook voor de kinderen om er afscheid van te laten nemen.Ze zijn met de katten opgegroeid en metname mijn dochter had een hele speciale band met haar.We hebben haar in de tuin begraven onder de hortensia's.In het mandje een mooi kussentje gelegd en haar er op gelegd.Ze zag er vredig uit.Maar het doet pijn we hadden haar al vanaf dat ze 6 wkn oud was net als haar rooie broertje.Het is beter zo voor haar het werd meer en meer lijden de laatste dgn.Het was er een met een sterk willetje in het koppie wilde ze nog wel,maar het lijfje kon echt niet meer.
-
flard
- Berichten: 441
- Lid geworden op: 07-12-2012 11:56
Heel triest Leonie, ik voel met jullie mee. Zo'n beestje is toch een huisgenoot en lid van het gezin. Troost is dat het nu geen pijn meer lijdt (want hoewel je dat vaak niet eens merkt hebben ze dat toch) en dat hij zo veel mooie jaren bij jullie thuis gehad heeft. Voor kinderen is het extra verdrietig, want er is toch een kameraadje weg. Overigens is 19,5 jaar in mensenleeftijd heel erg oud en had een mens of al lang dood geweest of al jarenlang in een rusthuis gezeten. Sterkte met dit verlies.
Misschien wordt het morgen beter, maar het wordt toch nooit goed
-
John van Rhijn
- Berichten: 568
- Lid geworden op: 03-03-2013 22:07
-
John van Rhijn
- Berichten: 568
- Lid geworden op: 03-03-2013 22:07
Van alle katten die wij ooit gehad hebben - of liever: die zich door ons lieten bedienen - was kleine Miepje met haar halve staart de allerliefste. Zeg maar gerust van de hele wereld.
Deze schat was eigenlijk een binnenkat. 's Zomers mocht zij zich dan wel graag op het terras een tuinstoel toeëigenen en een paar keer waagde zij wat stapjes buiten de tuin. Overigens, zo klein en lief als zij was, zij verjoeg andere katten met een ongekende felheid de tuin uit, mochten zij zich daar wagen. Liggend op de vensterbank spurtte zij dan als een idioot de deur uit als die open stond. Zo niet, dan maakte zij e.e.a. wel van achter het raam duidelijk!
Helaas had zij niet genoeg aan haar krabpaal. Zo lag na verloop van tijd de trap er nogal armoedig bij. Aan de kanten had zij de vloerbedekking totaal verrot gekrabd. Dat alles is alweer een aantal jaren geleden, maar tegen die 'erfenis' hebben wij toch nog een tijdje aangekeken. Pas een paar maanden terug heb ik de trap gerenoveerd.
Over het leren bankstel - op de foto - zal ik het maar niet hebben. Nu ja, de perforaties zijn weggewerkt onder dat deken.
Haar gezondheid is nooit helemaal in orde geweest jammergenoeg.
Ik ga jullie het verhaal van haar uiteindelijke inslapen besparen, want ik denk daar zelf niet graag aan terug en nog, na al die jaren, springen mij de tranen in de ogen.
Onderstaand een foto van haar direct na een operatie aan haar schildklier. Het stumpertje lijkt aan mijn vrouw te vragen wat ze nu in hemelsnaam met haar heeft uitgespookt. Haar mooie witte befje bebloed en dichtgenaaid. Maar al na korte tijd zag je daar niets meer van.
Daarna heeft ze toch nog een aantal jaren geleefd. Toen kreeg zij suikerziekte en moesten wij twee maal daags de spuit hanteren. Dat werd al snel een hel, zowel voor Miep als voor ons. Af en toe moesten wij bij bepaald gedrag ook een zoet drankje in haar bek spuiten. Ze werd zieker en zieker en dan moet je uiteindelijk toch de knoop doorhakken.
Deze schat was eigenlijk een binnenkat. 's Zomers mocht zij zich dan wel graag op het terras een tuinstoel toeëigenen en een paar keer waagde zij wat stapjes buiten de tuin. Overigens, zo klein en lief als zij was, zij verjoeg andere katten met een ongekende felheid de tuin uit, mochten zij zich daar wagen. Liggend op de vensterbank spurtte zij dan als een idioot de deur uit als die open stond. Zo niet, dan maakte zij e.e.a. wel van achter het raam duidelijk!
Helaas had zij niet genoeg aan haar krabpaal. Zo lag na verloop van tijd de trap er nogal armoedig bij. Aan de kanten had zij de vloerbedekking totaal verrot gekrabd. Dat alles is alweer een aantal jaren geleden, maar tegen die 'erfenis' hebben wij toch nog een tijdje aangekeken. Pas een paar maanden terug heb ik de trap gerenoveerd.
Over het leren bankstel - op de foto - zal ik het maar niet hebben. Nu ja, de perforaties zijn weggewerkt onder dat deken.
Haar gezondheid is nooit helemaal in orde geweest jammergenoeg.
Ik ga jullie het verhaal van haar uiteindelijke inslapen besparen, want ik denk daar zelf niet graag aan terug en nog, na al die jaren, springen mij de tranen in de ogen.
Onderstaand een foto van haar direct na een operatie aan haar schildklier. Het stumpertje lijkt aan mijn vrouw te vragen wat ze nu in hemelsnaam met haar heeft uitgespookt. Haar mooie witte befje bebloed en dichtgenaaid. Maar al na korte tijd zag je daar niets meer van.
Daarna heeft ze toch nog een aantal jaren geleefd. Toen kreeg zij suikerziekte en moesten wij twee maal daags de spuit hanteren. Dat werd al snel een hel, zowel voor Miep als voor ons. Af en toe moesten wij bij bepaald gedrag ook een zoet drankje in haar bek spuiten. Ze werd zieker en zieker en dan moet je uiteindelijk toch de knoop doorhakken.