even van me afschrijven

Hier kunnen deelnemers hun verhaal kwijt.
monique
Berichten: 415
Lid geworden op: 20-12-2012 15:06

Bericht door monique » 03-05-2013 22:50

bedankt john ..we steunen elkaar daar waar nodig .. we hebben een sterke band samen ..dat weet ik wel zeker .. :wink:

earthling
Berichten: 578
Lid geworden op: 07-12-2012 18:23

Bericht door earthling » 04-05-2013 03:53

Zo is het Monique :wink:

Vanmiddag reageerde ik kort omdat ik gewoon even niets wist te schrijven.
Lang zat ik achter het toestenbord en tenslotte kon ik slechts dank je zeggen op de reactie van Leonie terwijl ondertussen ook Monique en John gereageerd hadden.

Nogmaals dankje voor jullie reacties.

Het is een verschrikkelijke ziekte idd, en we staan daar volledig machteloos in.

Vorig jaar heb ik mijn vader bijgestaan in zijn wens om niet verder meer behandeld te worden waardoor hij niet meer steeds naar Rotterdam of Schiedam hoefde voor controlle en eventueel daaruit volgend een behandeling.
De operatie aan de aneurysma was namelijk een speciale broekoperatie die alleen in Dijkzigt gedaan kon worden.
Maar toch, in zijn linkerbeen zit het niet goed en er is een behoorlijke kans dat het daar fout.
Ook de controlle bij oncologie is gestopt omdat hij geen verdere behandeling wilde, zijn wil prevaleert dus, daar luisteren we naar hoe moeilijk dat ook is.
Toch, we willen hem niet zien wegkwijnen en met hevige pijn tot het laatste stadium toe zien lijden zoals dat bij onze moeder wel het geval was, daarom is het fijn dat nu de onderzoeken zijn gedaan en we nu weten waar we staan.
Maar dan nog zullen er genoeg zware momenten komen.

Verwijten zullen er niet zijn, we staan allen redelijk op een lijn en delen de mening dat het goed zou zijn als hij gewoon lekker gaat slapen en niet meer wakker wordt, maar helaas staan we machteloos en kunnen hem slechts steun bieden waar nodig en wellicht elkaar steunen idd.

John van Rhijn
Berichten: 568
Lid geworden op: 03-03-2013 22:07

Bericht door John van Rhijn » 04-05-2013 13:40

Dat is voornamelijk wat ik bedoel: Als hij zelf wenst in te slapen en niet meer wakker wil worden.
Een moment ook, waarbij je met z'n allen aanwezig kunt zijn.
Uit meerdere ervaringen weet ik, hoe belangrijk dat is.

Evertje1962
Berichten: 242
Lid geworden op: 07-12-2012 13:23

Bericht door Evertje1962 » 04-05-2013 15:45

Earthling en Monique,

Dat is niet mis! Heel veel sterkte hoor.
<img src="http://i100.photobucket.com/albums/m37/ ... 5x46-1.jpg" border="0" alt="Photobucket">

earthling
Berichten: 578
Lid geworden op: 07-12-2012 18:23

Bericht door earthling » 04-05-2013 17:25

Dankje Evert.

Dat is nu juist het dubbele John.. in Januari wilde hij het toen hij diep zat, maar nu is dat anders.
Wellicht is het onze wens om hem zo vredig te zien gaan maar dat hebben we helaas niet in de hand.
Voor nu houden we het vrolijk om er geen treurnis van te maken, vandaag heeft hij in ieder geval een prima dag gehad en morgen zal dat nog overtroffen worden omdat zijn zus langs komt. :)

John van Rhijn
Berichten: 568
Lid geworden op: 03-03-2013 22:07

Bericht door John van Rhijn » 04-05-2013 17:40

Zolang hij zelf niet echt wil is het zijn wil niet.
Maar het kan moeilijk te bepalen zijn wanneer dan wel.
Nu in elk geval zeker niet!

earthling
Berichten: 578
Lid geworden op: 07-12-2012 18:23

Bericht door earthling » 04-05-2013 23:03

Nu nog niet idd, daarom houden we het lekker vrolijk voor de levenskwaliteit.
Verder moeten we maar gewoon afwachten wat komen gaat en daar zo goed mogelijk mee zien om te gaan.

monique
Berichten: 415
Lid geworden op: 20-12-2012 15:06

Bericht door monique » 04-06-2013 07:28

onze vader ligt nu in eeen diepe slaap .. dat wil zeggen dat het niet lang meer duurt .. van mijn hoeft ie niet langer te lijden ... :(

John
Berichten: 1150
Lid geworden op: 06-12-2012 21:41

Bericht door John » 04-06-2013 10:45

Sterkte!
Praten zonder denken, is schieten zonder richten.

flard
Berichten: 441
Lid geworden op: 07-12-2012 11:56

Bericht door flard » 04-06-2013 11:44

Ik vind het knap en indrukwekkend dat je dit zo (op een min of meer openbaar forum) van je af kunt schrijven. Ik zou dat zelf niet kunnen, al heb ik het 2 1/2 jaar geleden ook voor de kiezen gehad met de ziekte en het overlijden van mijn vrouw (ziekte van Kahler). Dat was toen voor mij (en haar) een nachtmerrie en dat is het tot op de dag van vandaag nog steeds. Maar ik kan er niet over schrijven en al helemaal niet over praten. Ik kan dus heel goed begrijpen door welk dal jullie en je vader gaan. Ik wens je sterkte daarbij en als je er over wil schrijven doe dat dan vooral.
Misschien wordt het morgen beter, maar het wordt toch nooit goed

Plaats reactie