Voor jou zal het ook veel moeilijker zijn Flard, ik kan alleen maar hopen dat je veel steun gehad hebt en hebt van mensen om je heenflard schreef:Ik vind het knap en indrukwekkend dat je dit zo (op een min of meer openbaar forum) van je af kunt schrijven. Ik zou dat zelf niet kunnen, al heb ik het 2 1/2 jaar geleden ook voor de kiezen gehad met de ziekte en het overlijden van mijn vrouw (ziekte van Kahler). Dat was toen voor mij (en haar) een nachtmerrie en dat is het tot op de dag van vandaag nog steeds. Maar ik kan er niet over schrijven en al helemaal niet over praten. Ik kan dus heel goed begrijpen door welk dal jullie en je vader gaan. Ik wens je sterkte daarbij en als je er over wil schrijven doe dat dan vooral.
Dat mijn vader gaat overlijden is beter voor hem, als hij bij is dan heeft hij helse pijn ondanks de morfine die hij krijgt dus wordt hij in slaap gehouden zodat hij comfortabel is.
Het ergste vind ik de laatste zeven jaar van zijn leven, wat hij allemaal voor zijn kiezen gehad heeft, in die zin zal het voor ons een opluchting zijn wanneer het lijden stopt.
Afgelopen zondag heb ik nog afscheid kunnen nemen, daar ben ik heel erg gelukkig over want ik had niet kunnen bedenken dat het maandag niet meer zou kunnen, ook sterk ik me aan enkele momenten in 2012 waarop de sprankeling in zijn ogen te zien was als hij met tekenen bezig was, dat deed me enorm goed.
We willen hem niet zien lijden en daarom is het goed dat hij nu comfortabel is tot hij overgaat.