Het verhaal van de meerkoeten wordt nog iets langer.
Kennelijk had mijn dochter gisteren zo genoten van de wandeling in het Hof, dat zij daar vandaag opnieuw heen ging, nu met manlief en hun dochtertje om daar te gaan picknicken. Tenslotte wonen zij daar slechts een kwartiertje wandelen vandaan.
Regelmatig vraagt zij mij, waar nu precies die dikke oude boom staat waarbij één van onze trouwfoto's gemaakt is. Maar ik kan hooguit de plek ongeveer aanwijzen waar dat was, want die oude boom is verdwenen. Zoals zoveel daar.
Het bruggetje van waaraf ik gisteren het meerkoetnest fotografeerde, zou de plek geweest kunnen zijn waarop ruim veertig jaar geleden ook een trouwfoto van mijn vrouw en mij geschoten is, hoewel het nu een veel minder romantisch bruggetje is.
Bij dat bruggetje nam mijn dochter vandaag ook wat foto's, maar tot haar schrik zag zij, dat een schildpad probeerde omhoog te klimmen naar de eieren. Zoals te zien is, waren de kuikentjes nog maar nauwelijks uit het ei gekomen, terwijl ondertussen de meerkoet verder broedt.
Inmiddels heeft mijn dochter wat mensen gewaarschuwd en er zou een poging ondernomen worden de schildpad te vangen.
Die hoort daar natuurlijk niet, maar zal wel door iemand die er vanaf wilde zijn losgelaten in het park.
Hieronder een foto die mijn dochter vandaag maakte van hetzelfde nest.
Mijn dochter vertelde, dat vader meerkoet trachtte de schildpad op de kop te tikken om hem tegen te houden.
Ik heb geen idee of het hem gelukt is. Het lijkt mij in elk geval een lastige opgave voor dat beest dit ruwe nest te beklimmen..
